یکی از بزرگترین تغییرات استانداردهای دانشگاهی مدرن ، تغییر بار سواد عمومی است. اکنون به جای آموزش “نوشتن معلمان” ، آموزش خواندن و نوشتن ، از همه معلمان در همه زمینه های محتوا خواسته می شود این کار را انجام دهند (چیزیما در مورد آن صحبت کرده ایم قبل از).

در گذشته ، سواد-توانایی خواندن ، نوشتن و درک-قلمرو معلمان هنرهای زبان انگلیسی (و سایر نقاط جهان ، معلمان ادبیات و ترکیب بندی) بوده است.

محدود کردن مهارت نوشتن در یک حوزه محتوا ، چشم انداز ذهن دانش آموزان را به گونه ای تغییر داده است که اکنون به عنوان دستورالعمل نوشتن به معلمان ریاضی آشکار شده است. دانش آموزان در حال حاضر عادت کرده اند که تفکرات ابتدایی را در برگه های خروجی در قطعات جمله شکسته انداخته و یادداشت هایی را که به زیبایی نظریات دیگران را تنظیم می کند ، یاد بگیرند و در غیر این صورت مسئولیت ایجاد استدلال های قانع کننده ای را که روزانه دیدگاه های متعددی را ترکیب می کنند ، کنار بگذارند.

بنابراین ما-معلمان هنرهای انگلیسی زبان-با دادن سازمان دهندگان گرافیکی کامل به آنها پاسخ می دهیم که آنها را ترغیب می کنددلیل 1دلیل 2 و دلیل 3 در جملات واضح که از پیچیدگی یا استقامت فکری دوری می کنند ، به شرطی که “نوشتار” آنها به شکل مورد انتظار پایبند باشد.

و هنگامی که سایر معلمان حوزه محتوا از منابع درخواست می کنند ، همان سازمان دهندگان گرافیکی را در اختیار شما قرار دهند.

اکنون ، نسل ها بعد ، ایده نوشتن در مورد ریاضی یا علوم نه تنها چالش برانگیز است ، بلکه اجباری و ناخوشایند به نظر می رسد. علوم و ریاضیات ، که به درستی آموزش داده می شوند ، بیشتر شبیه فلسفه ها و روش های درک جهان هستند تا “زمینه های محتوا” ، و بی نهایت راهنمایی را برای تحریک دانش آموزان به نوشتن ارائه می دهند.

این قرن 21 است وتفکر قرن 21 متفاوت است.

در حالی که مملو از ارتباطات و همکاری و امکان خیره کننده است ، دوران یادگیری قرن 21 ، دوران شیفتگی با تصویر ، عینک بصری ، هشدارهای چشمک زن ، هوی و هوس بی پایان و الگوهای ارتباطی مختل شناختی است.

و در پاسخ توانمند ، نوشتن می تواند پاسخی باشد که ما در تمام مدت در زیر بینی مان دنبال آن بوده ایم.